Ανοιχτά καθημερινά 5:00 μμ – 9:00 μμ
Την Κυριακή 10 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης της Στέγης ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ. Συνεχίσαμε και ολοκληρώσαμε τη συζήτηση πάνω στο βιβλίο του Ιωάννη Παλαμά «Ακιτσουσίμα». Εμβαθύναμε στις διαφορές των δυο πολιτισμών, Ελληνικού και Ιαπωνικού.
Επόμενο βιβλίο μας «Μάθημα Ελληνικών» της Χαν Γκανγκ,από την Κορέα, που έλαβε το βραβείο Νοbel λογοτεχνίας 2024.
Τιμώντας τη μνήμη του ποιητή και στιχουργού Μιχάλη Γκανά παραθέτουμε ένα ποίημά του, αφιερωμένο με πολλή τρυφερότητα στη γυναίκα του, το βιβλίο του οποίου «Γυναικών» διαβάσαμε και απολαύσαμε στη λέσχη μας τον περασμένο Μάιο.
Προσωπικό
Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.
Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως, σαν καθετί που ανασαίνει.
Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.
Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.
Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα ‘μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε
απ’ το άλφα.
Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.
Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να ‘ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δε μπορώ
να γίνω κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.
Μιχάλης Γκανάς
