Τον Οκτώβριο 2016 συγκροτήθηκε η καλλιτεχνική ομάδα φοιτητών «Τυποτρόπιον» του Τμήματος Γραφιστικής και Οπτικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, με δημιουργό και υπεύθυνο εκπαιδευτικό τον Δρ. Γιώργο Δ. Ματθιόπουλο και γενική συντονίστρια της δράσης τη φοιτήτρια Όλγα Μπιτσάκη. Ο πρωταρχικός στόχος της ομάδας ήταν η παραγωγή ενός εκπαιδευτικού προγράμματος στην Κρήτη με ενσωματωμένες καλλιτεχνικές δράσεις και θέμα την Πρώιμη Κρητική Λογοτεχνία. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν ενεργά πολλοί καθηγητές και μαθητές Λυκείων από όλη την Κρήτη και για την υλοποίησή του η ομάδα συνεργάστηκε με τον Στέλιο Ζερβάκη (Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων), την Αρετή Μαρματάκη (Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων ΔΕ Χανίων), τη Φιλίτσα Πεδιαδίτη (Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων ΔΕ Λασιθίου) και την Έλια Κουμή (Υπεύθυνη του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη & Ελένης Γαρεδάκη στα Χανιά).

Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία φαίνονται τα παρακάτω μέλη της ομάδας «Τυποτρόπιον» (από πίσω αριστερά): Βησσαρίων Κυριακίδης, Γιάννης Κατσίμπρας, Γιώργος Ματθιόπουλος, Χρήστος Βασακάκης, Γιώργος Φρατζεσκάκης, Άννα Παλιατσέα, Όλγα Μπιτσάκη, Νικολέτα Τουρλούκη, Μάιρα Μπιζίμη, Ευγενία Βρέντζου, Κατερίνα Σταθάκη, Θεοφανώ Κατωμονιάτη, Δήμητρα Μαρκάκη, Αλεξάνδρα Πασαδάκη, Αλέξανδρος Φον Άικστετ, Νικολία Γρηγοράκη, Κατερίνα Τόπη, ενώ συμμετείχαν επίσης οι: Λυδία Αγγέλου, Μάρω Βλαζάκη, Ελένη Καπαράκη, Κωνσταντίνα Κατσαντώνη, Ειρήνη Κατσαράκη, Θανάσης Κατσουγιάννης, Μαίρη Κουτεντάκη, Μιχάλης Λιόλιος, Έφη Νικολακάκη, Βασίλης Σουρμελής, Γιάννης Σταυγιανουδάκης.

Η τυπογραφία υπήρξε η τεχνολογική εφεύρεση που άλλαξε την κοινωνικοπολιτική πορεία της Ευρώπης. Τον 15ο αιώνα η κυριότερη πηγή γνώσεων υπήρξε ο πνευματικός πλούτος του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού. Όταν ο λόγιος Άλδος Μανούτιος ίδρυσε τον μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο της Βενετίας επιμελήθηκε, μαζί με μια αφοσιωμένη ομάδα φιλολόγων κυρίως από την Κρήτη, την πρώτη έντυπη έκδοση όλης της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας. Η επιλογή του να χαράξει τα ελληνικά τυπογραφικά στοιχεία σύμφωνα με τη γραφή των σύγχρονών του Ελλήνων λογίων, οι οποίοι ακολουθούσαν τη βυζαντινή μικρογράμματη παράδοση, καθιέρωσε την πρακτική αυτή σε όλα τα τυπογραφεία της Ευρώπης.

Όταν, στα μέσα του 16ου αιώνα, το βασιλικό τυπογραφείο της Γαλλίας αποφάσισε τη νέα έκδοση των αρχαίων κειμένων κλήθηκε ο επιφανέστερος κρητικός λόγιος και καλλιγράφος Άγγελος Βεργίκιος, για να δημιουργήσει μαζί με τον τυποχαράκτη Claude Garamont την εντυπωσιακή ελληνική γραμματοσειρά Grecs du roi.

Η απαράμιλλη σχεδιαστική ποιότητα της βυζαντινής επισεσυρμένης γραφής του καλλιγράφου με την πλούσια συλλογή συμπλεγμάτων γραμμάτων, βραχυγραφιών και δια­κοσμητικών κοντυλιών αποτυπώθηκε με μεγάλη δεξιοτεχνία από τον χαράκτη και εντυπωσίασε όλη την Ευρώπη, παραμένοντας το πρότυπο των ελληνικών στοιχείων έως τον Διαφωτισμό.

Την περίοδο που η υπόλοιπη Ελλάδα βρισκόταν πλέον κάτω από τον τουρκικό ζυγό, η Κρήτη, ως σημαντική κτήση της Βενετίας, αναπτύχθηκε οικονομικά και γνώρισε την ιταλική Αναγέννηση μέσα από την επαφή του τοπικού πληθυσμού με τη μητρόπολη. Από τα τέλη του 16ου έως τα μέσα του 17ου αιώνα, στην κορύφωση του ευρωπαϊκού Ουμανισμού, ο κρητικός πολιτισμός άνθησε με σημαντικά καλλιτεχνικά έργα, κυρίως στον χώρο του θεάτρου, της λογοτεχνίας και της εικονογραφίας.

Δύο σημαντικά έργα εμφανίστηκαν, ο Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου και η Ερωφίλη του Γεωργίου Χορτάτση, τα οποία είχαν καθοριστική επίδραση στην εξέλιξη της ευρύτερης νεοελληνικής λογοτεχνίας. Έργα λαϊκά, με δάνεια από την ιπποτική μυθιστορία της Ευρώπης, εκφράζουν την πηγαία ποιητική έκφραση των Κρητικών, ενώ παραμένουν δημοφιλή έως σήμερα. Η θεατρική παραγωγή της Κρήτης αποτέλεσε πρότυπο για την επτανησιακή και αιγαιοπελαγίτικη θεατρική δημιουργία αργότερα και η επίδραση της στιχουργικής της ήταν καταλυτική στους σημαντικότερους νεότερους ποιητές μας, όπως ο Δ. Σολωμός, ο Κ. Παλαμάς και ο Α. Σικελιανός.

Η τέχνη του δρόμου είναι μια διεθνώς καταξιωμένη μορφή εικαστικής έκφρασης και επικοινωνίας διαφόρων καλλιτεχνών, σε δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους που προσφέρουν οπτική πρόσβαση σε ένα ευρύτερο κοινό, και εκτελείται με μεγάλη ποικιλία τεχνικών και υλικών μέσων.

Το γκράφιτι έχει εισαχθεί και στο ελληνικό αστικό περιβάλλον και ένα αυξανόμενο μέρος της νεολαίας ασχολείται με αυτή τη δραστηριότητα, αλλά σε μεγάλο βαθμό μιμούμενο άκριτα τις γραμματογραφικές επιλογές των αγγλοσαξωνικών προτύπων (γοτθική γραφή, κ.ά.), αγνοώντας ως πηγή του τον πλούσιο κόσμο της βυζαντινής καλλιγραφίας.